ابرها

بین هـــــجوم ابرهای ســـــــیاه در دورانــــــــم دوران غـــــــــرق میشوم میان نــــــــــــاله ها و اشــــــــــــک های پر فــــــــریاد ابـــــــــرها !

من میان این آســــــــــمان از چه چیز سخن می گویم ؟

از بــــــــغض در گلو گیر کرده ی آســــــــــــمان ، که راه نجاتـــــــش همان ابرهــــــای ســــــــــیاه است ؟

یا که من خواب می بینم که شــــــــاید تسکین بخش ابرها همان آســــــمان است ؟

باز در تلاطم آسمان گم می شوم ، صدایم در گلو می شکند با سکوتــــــــی بغض خورده

کنار ابر ها می نشینم باز هم سرابــــــــــــی بیش نیست !